Column 2012 - Terugblik
Op het moment dat ik de pen of het toetsenbord pak om een column te schrijven, weet ik absoluut niet wat er gaat komen. Meestal staat het onderwerp vast, maar daar blijft het dan bij.
De column “5 Speciale Minuten” is daar het grote voorbeeld van....
|
Dat mijn dochter thuiskwam, merkte ik niet. Mijn vingers speelden een nieuw spel met het toetsenbord en ik had mij compleet afgesloten voor alles om mij heen.Na de laatste opmerking huilde ik conform de inhoud van de laatste zin….Iets trok mijn aandacht en ik keek naar de deuropening. Daar stond mijn dochter, leunend tegen de deurpost. “Dit wordt goed, hé Mam? Kom eten, dan wil ik het daarna graag lezen. Mag dat?” Ik zal haar gezichtsuitdrukking nooit vergeten; vol begrip, vertrouwen en rust. Precies wat ik nodig had na het schrijven vanuit het diepste van mijn hart. |
| Ondertussen zijn wij jaren verder; 2012. De column wordt ieder jaar door meer mensen gelezen, in steeds meer talen, in steeds meer landen. De “5 Speciale Minuten” zijn gegroeid in de gedachten van de lezers, de vertalers en iedereen die mij hielp en aanspoorde er een nieuwe traditie van te maken; voor al die kinderen, waar dan ook ter wereld. |
| Inmiddels heeft Twitter een #5specmin en hebben de “5 Speciale Minuten” eigen domeinnamen gekregen. Tevens zijn op Facebook de pagina’s “5 Speciale Minuten” en “5 Special Minutes” geopend. Door een groot aantal “Likes” te verzamelen, zal er meer aandacht komen voor al die kinderen die we niet kennen, maar in een allerbelabberde realiteit leven. Maar er komt meer, veel meer…. |
 De metafysica was mijn leidraad voor de column en de oproep; de wens de moeder van de gedachten.Ik heb een droom (zie Punt: ambassadeur van dromen) en deze is nog niet bereikt; we staan nog maar aan het begin! Helpt u mij deze droom te realiseren door ieder jaar mee te doen aan de “5 Speciale Minuten”? |
| Ontmoeten uw en mijn gedachten elkaar dan op kerstavond om 23.55 uur? Doet u, net als ik, met meerdere tijdzones mee? (5 minuten voor het hele uur) |
| Laten we deze traditie puur houden; precies zoals het bedoeld was. Dan drogen we elkaars tranen, op afstand, om 00.00 uur en wensen elkaar en allen waar onze gedachten naar uit gingen een prachtig Kerstfeest! |
| ©Mary-Rose Kolkman |
| De kracht van gedachten! |
Op het moment dat ik begon te schrijven, had ik nog geen idee dat ik een oproep zou gaan doen aan de rest van de wereld. De tranen biggelden over mijn wangen en ik snifte mij door de hele tekst heen.
